کسی نیستم که حرفم را واسه خوش آمد کسی بزنم و یا بخاطر خوش نیومدن بعضیا قورت بدم. آنچه که به نظرم باید بگم را میگم...
+ ادامه مطلب
در این زمانه که عدهای عریانی و اشعار توهین آمیز و ضد انسانی خود را هنر میدانند (که حتی از لفظ هنر هم بیزارم کرده است) تو را بیشتر دوست میدارم. نخستین باری که تو را دیدم باورم نشد این پیرمرد رنجور همان حبیب الله معلمی است. همان حبیبی که حین کشاورزی خط مداحی انقلاب و دفاع مقدس را رهبری میکرد. شاید اگر اشعار حماسی تو نبودند هرگز صدای آهنگران تا این اندازه ماندگار نبود. حاج حبیب کاش نمیرفتی. ما هنوز به تو و به آن هنر حماسیات نیاز داریم. [خبر]خبر رسید یک بار دیگر دانشمند جوانی دقیقا به سبک بارهای قبل توسط عوامل آمریکای بی تربیت بی فرهنگ ترور شد. یک بمب برای یک انسان. فکر نکنم در این مواقع حرفی باشه که باید زده بشه. فقط... آمریکاااااا !!!! جون مادرت حمله کن! [لینک خبر]
+ دو روز پیش وحدت حوزه و دانشگاه بود. نمیدانم این وحدت حوزه و دانشگاه چیه و چه کسی برای اولین بار نظریه اش را داد. ولی این واقعیت دارد که زمانی در ایران این دو قشر چیز جدا شده از هم نبودند. مثلا همانگونه که شیخ بهایی یک عالم دینی بود یک دانشمند هم بود. ابو علی سینا در عین اینکه عالم دینی بود پزشکی حاذق بود. و تقریبا در دوره ای همه دانشمندان ایرانی عالم دینی هم بودند. ولی اکنون؟! نمیخوام درباره این دو طیف جامعه به صورت مطلق نظر بدم ولی عقیده من درباره عامه حوزویان و عامه دانشگاهیان این بود که خوندید.