جاهای خالی را باید پر کرد

هی لعنتی! خیلی جات خالیه...

+ خواب دیدم برام کامنت خصوصی گذاشتی! ):
+ عنوان از ساعت ۲۵

اهل حدیث نفس نیستم. ولی گاهی لاجرم...

گاهی وقتا خواسته یا ناخواسته مجبور میشی بعضی آدما را بسپاری بفراموشی. خودت را سرگرم هزاران کار می‌کنی و طوری خودت را نشون می‌دی که اصلا انگار هیچوقت نبودند و کاملا فراموششون کردی. ولی یه ساعت‌هایی برای آدم پیش میان که با تمام وجود حس می‌کنی همونها بخش از تاریخ و گذشته زندگی تو هستند و خودت را نمی‌تونی فراموش کنی. چون بخشی از درون تو هستند.

+ حس غریبیه. دلتنگی رو میگم...

مکتوب؛ بنیانگذار مکتب "مکتوبیسم" است

۱.   در دنیای واقعی خواندن را به نوشتن ترجیح میدم طوری که خیلی کم میشه قلم و کاغذی به دست بگیرم و مطلبی را بنویسم، ولی در دنیای مجازی ترجیح میدهم بنویسم تا اینکه بخوانم. و این بی ربط نیست به اینکه اسم وبلاگم را مکتوب گذاشتم.

۲.   دلم خیلی تنگ شده. دلم برا خیلی ها تنگ شده، خصوصا اونهای که یار غار من بودند. دوستانی که در تلو تلو های اول همراهیم کردند. حالا شاید از بین اون بیست یا سی نفر اول، یکی دو نفر باقی مونده باشند. راستشو بخوای به نظرم کسی نمیتونه جای اون اصحاب اولین را بگیره. خیلی دلم براشون تنگ شده، همشون. خیلی دلم گرفته (-_-)