چرا؟ ... نه! ... واقعا چرا؟
سر نوشت: تصمیم نداشتم این پست رو الان بذارم. اصلا می خواستم درباره موضوع دیگه ای از شما چند تا سوال بپرسم. ولی یهو تصمیم گرفتم درباره موضوعی که مدتیه مشغله ذهنیم شده با شما حرف های مهمی درمیون بذارم. این نوشته دیدگاه منه. منی که بزرگترین مسئولیتی که تا حالا داشتم مدیریت وبلاگمه!! پس هر چی دوس دارید بگید.
افغانستان
امروز تصمیم دارم که به قول افغان ها گفتاری را درباره کابلستان نوشته کنم.
تاریخش، زبانش، فرهنگش مو نمی زند با ایران چند قرن گذشته. تا حدود 4 قرن پیش بخشی از ایران بود. اگر طالبان و آن جنگهای پی در پی نبود هراتش عِدلِ اصفهان خود ماست. افغانستان زمانی مرکز دانش و علم بوده. و الان چی؟ اینک جزو فقیرترین و ضعیف ترین کشورهای دنیاست. مرکز است برای ترور و وحشت. منبع مواد مخدر و پایتخت بدبختی است. و در مقابل مردم ما با آنها چگونه اند؟ مجسمه غرور! تکبر و خودبرتربینی. البته این غرور و خودبرتربینی مان نسبت به همه کشور های همسایه (خصوصا کشورهای عربی) وجود دارد. ولی فعلا شاهد مثالم افغانستان است. در حالی که ما تا چند دهه پیش وضع مان بدتر از افغانستان کنونی بوده. در همین چند دهه اخیر است که ایران سرعت پیشرفتش زیاد شده که بیشترش هم صدقه سری نفت است! پس ریشه این غرور در چیست؟ به گونه ای که وقتی یک جوان ایرانی بخواهد به دوستش کلمه توهین آمیزی بگوید او را افغانی صدا میکند! ما به چه افتخار میکنیم؟ به چه چیز خودمان می بالیم و با آن به مردم کشورهای همسایه فخر می فروشیم؟ چگونه در ایران این همه کرامت نفس افغانی را لگد مال میکنیم و از خدا هیچ ترسی نداریم؟ من یاد ندارم افغانی را دیده باشم که وارد ایران بشود و گدایی کند. معمولا هم به کارگری و کارهای سخت میپردازند. بعد میبینیم مسئولانمان در کمال وقاحت می گویند افغانی ها n مقدار از فضای کار را اشغال کرده اند! انگار جوانان ایران دغدغه ی کارگری و حمالی دارند. در حالی که مشکل ما بیشتر لیسانسه های بیکار است نه بیسواد های بیکار.
معمول این است وقتی شخصی به زمین میخورد دست او را میگیرند. دست گیری پیش کش! چرا ما این همه بر سر این بر زمین افتاده میزنیم؟ اگر کشور افغانستان جزو کشورهای ثروتمند بود باز هم با آنها اینگونه رفتار میکردیم؟ یعنی ارزش انسان ها را براساس ثروتشان مقایسه میکنیم؟ پس ما چه فرقی با اسرائیل و آمریکای بی تربیت داریم؟ آیا باور دارید علاقه ای که مردم افغانستان به ایران دارند بیشتر از علاقه ایرانیان به کشورهای اروپایی است؟ این روحیات ملی پرستی که ما را این همه مغرور کرده از کجا وارد شده است؟ این منفعت پرستی آیا در تاریخ ایران هم ریشه دارد؟
حرف های من ربطی به کمک های مالی دولت ندارد که شاید هم غلط باشد. حرف من با مردمی است که غرور ملی و ناسیونالیستی شان روزی آنها را به زمین خواهد زد. هم در این دنیا و هم در آن دنیا. و اینک به مدد آمریکا و سازمان ملل انسان دوست افغانستان تبدیل خواهد شد به مرکزی برای صادرات مواد مخدر و ترور به ایران. حالا باز بگویید چراغی که به خانه رواست به همسایه و برادرمان هم حرام است. و این نهایت ادعای ما در فرهنگ انسانی است.
ته نوشت: شاید این بحث رو به گونه ای دیگه ادامه خواهم داد. درباره افغانستان تصاویری رو آماده کردم. حتما ببینید.
+ اگه گفتی فردا (28 تیر 88 ) چه روزیه؟
هر که بتونه درست حدس بزنه رمز اصلی وبلاگمو بهش میدم.
مهلت ارسال آثار نهایتا تا فردا قبل از غروب!!
+ مهلت ارسال آثار پایان یافت هیشکی جواب درست رو نداد.
البته بعضی ها جواب های جالبی دادند. شکلات گفت که امروز روز آزاد سازی اس ام اس ِ 
، کیبورد به دست گفت امروز روز پایان جام جهانی بوده
. عزیزان دیگه ای هم گفتند که روز تولد من یا تولد وبلاگمه. ولی همه اینها غلط بوده
جواب درست اینه که پارسال دقیقا در همچین روزی من ـنـظـریـهـ دویـــــدگـــــــے رو کشف کردم! این نظریه سرآغاز تحولی در ایران شد
البته در 2 مرداد من این رو در وبلاگ قرار دادم. در آینده نه چندان دور یک سری دیگه از نظریات ارزشمند خودم رو ارائه خواهم داد مهمترینشون هم نظریه ارزشمند انسان های حوالیلایی ِ که تا ماه آینده ارائش میدم
ملی گرایی به این شکلی که بعضی از ما داریم راه به جایی نمیبره و فقط باعث در جا زدن و حتی پسرفت ما میشه.
سالهاست که نژاد پرستی در حتی کشورهای به اصطلاح متمدن غربی هم منسوخ شده ولی هنوز عده ای از ما بحث عرب فارس افغان دارن
این بود آرمانهای ما؟؟؟؟؟؟؟؟(با صدای بابا اتی)
آرمان؟!؟چی چی هستش این که گفتی؟