در مطبوعات سه نوع عکس داریم؛
خبری،
پرتره و
تزئینی. وقتی فردی رییس جمهور میشه قاعدتا با توجه به مخاطبی که داریم باید رییس جمهور یک کشور را برای اولین بار براساس رویکردمون نسبت به اون کشور به مردم معرفی کنیم. یعنی هدف اصلی اولین تصویر شناسوندن شخص رییس جمهور هست به مردمی که اون را نمیشناسند. پس یک پرتره انتخاب میکنیم که درش المانهایی وجود داشته باشه تا همراه با چهره فرد در ذهن مخاطب حک بشه. مثلا وقتی اوباما رییس جمهور شد روزنامههای دنیا اینگونه به استقبالش اومدند:
1،
2،
3،
4، و
5. که در این تصویرها برخی بر قدرت یا صمیمیت و خانواده اوباما تاکید کردند برخی بر محبوبیتش و برخی بر کشوری که باید درش ریاست کنه. ولی در اکثر
سایتها و روزنامههای غیر ایرانی(
1،
2،
3،
4) از
این تصویر استفاده کردند. در
پست قبل دوستمون
نقطه تصویر را اینطور توصیف کرد: «چیزی که من می بینم یه فرد بی نهایت خوشحال یه عده قماش که دورش جمع شدن با یه پس زمینه از بافت قدیمی شهر». در این تصویر هم رییس جمهور حالت عادی نداشته و هم فضای اطرافش بینهایت شلخته است. به عبارتی میخواستند بگند این آقا! رییس جمهور اینها (اطرافیانش) و اینجا (یه خرابه) شده! و این اولین برخورد رسانههای دنیا با رییس جمهور جدید که سراسرش تحقیر و توهین به کشورمون. و چه خاتمی رییس جمهور میشد و چه احمدینژاد باز اونها اینگونه برخورد میکردند. حالا چرا ما ایرانیها از کنار این به سادگی میگذریم؟ چون رییس جمهور و کشورمون را خوب میشناسیم و یک تصویر تاثیر چندانی در ذهنیت ما نخواهد داشت. ولی شک نکنید تصویری که در ذهن مخاطب اونها قرار میگیره با اونچه که ما فکر میکنیم فرق داره.