به افراط نه بگوییم

در این مدت خیلی اصرار دارم درباره برخی مسائل سیاسی حرف بزنم. و حس می‌کنم بهترین فرصته که خیلی مسائل رو با هم حل کنیم.
اونایی که چیزی دربار 18 تیر نمیدونند خواهش می‌کنم برند دربارش تحقیق کنند. برید ببینید چه کسی زمینه 18 تیر را بوجود آورد. کسی ادعا نمی‌کنه مسئولین نظام خطایی نداشته یا ندارند. و ایرادی نیست کسی حتی نسبت به حاکمیت انتقاد کنه. ولی برید ببینید چه کسانی به بهانه‌ی این انتقادها دنبال اینند که به اختلاف بین مردم دامن بزنند. نه فقط اون سالها! در همین حال حاضر چه کسانی آرزو می‌کنند ایران دچار وضعیت فعلی مصر بشه و ایران دچار جنگ و جدال داخلی بشه. کیا هستند که به بهونه‌ی مختلف در مقابل نظام و قانون اساسی ایستادند. و به کررات ساختارشکنی رو در دستور کارشون قرار دادند؟ البته بله! اونی که دنبال براندازیه قاعدتا باش برخورد میشه و بی‌تعارف چه بسا باید آماده بشه خون بده. چون این نظام ریشه در دل مردم داره و براش خون داده شده. ولی متاسفانه درد اینه که عده‌ای با ادعای دلسوزی برای نظام و پیروی از امام خواسته یا ناخواسته آشوب ایجاد می‌کنند. کسی دنبال حذفشون نیست ولی این‌ها را باید شناخت و به مردم معرفی کرد. روحانی که شخص میانه‌رویی هست در 18 تیر این چنین محکم در مقابلشون ایستاد.

مر قانون یا مصلحت اندیشی!؟

نفس ها در سینه حبس! آیا هاشمی و مشایی تایید صلاحیت خواهند شد!؟

+ اگر شورای نگهبان مصلحت سنجی نکنه؛ مهر باطل شد بر پیشانی هاشمی زده میشه.

پدر ام القری

از میون همه این کاندیداها حقیقتش خیلی دوست داشتم که محمدجواد لاریجانی هم کاندید بشه، ولی این اتفاق مضحک شدنی نبود.

+ این اتفاق بدی نیست که برخی از اصلاح طلبان میانه رو خودشون را بالاخره از ضد انقلاب‌ها جدا کردند. البته خودشون را نجات دادند ولی چطور میشه بهشون اعتماد کرد؟ چه تضمینی هست که دوباره نزنند زیر همه چی؟

اکبرشاه

وقتی به مادرم گفتم ابوفائزه هم کاندید شد، با یک نگاه پر از تنفری ازم پرسید شوخی میکنی؟ گفتم نه! واقعا کاندید شد. نگاهش رو به زمین دوخت و گفت: اللهم لا تسلط علینا من لایرحمنا...

+ باور کنید مادرم اصلا اهل سیاست نیست و نمیدونم علت این عکس العملش چی بوده.

«با» و «بی»؛ مسئله این است...

در یکی دو ماهی که گذشت تحلیلات مختلفی در رابطه با اینکه چه کسانی کاندید خواهند شد و چه گرایش‌هایی خواهند داشت منتشر شد. شخصا فقط یک تحلیل نسبتا عمیق را قبول دارم و اون اینه که کاندیداهای انتخابات از دو دسته خارج نیستند:
  ۱. کاندید یا کاندیداهایی که با رهبری هستند (اصولگراها، پایداری و بعضی از مستقلین)
  ۲. کاندید یا کاندیداهایی که بی رهبری هستند (اصلاح طلبان، هاشمی، تیم مشایی و بعضی از مستقلین)

+ منظور از بی رهبری به هیچ وجه «ضد ولایت فقیه» نیست. بلکه مفاهیم؛ «پا به پای رهبر»، «جدای از رهبر»، «جلوتر از رهبر»، و «پشت سر رهبری» بودن است.
+ ظاهر کار اینه که کلیدواژه انتخابات مسائل دیپلماتیک و اقتصادیه؛ ولی به نظرم در حقیقت کلید واژه اصلی انتخابات همین با رهبری بودن خواهد بود. در این رابطه بیشتر خواهم نوشت.

یه حس مشترک و متناقض!

نسبت به اونهایی که دم از گفتمان سوم تیر میزنند همون حسی را دارم که نسبت به دوم خردادی‌ها دارم.

+ تعصب زیادی!

سازندگی = اصلاح طلب = اصولگرا

اعتبار ما عوام الناس بیشتر از این حرف هاست که بخوایم خودمون را به یک سری جریان‌های سیاسی خاصی منتسب کنیم. بلکه این جریان‌های سیاسی هستند که باید با هزار تا ادا و اطوار خودشون را به ما بچسبونند تا اعتباری به دست بیارند. مکتوب(ع)

+ چون کمتر میرسم جواب نظرات را بدم خجالت میکشم هی مطلب جدید بذارم |: