خیلی علاقه داشتم به مناسبت درگذشت عباس کیارستمی چیزی درباره ایشان بنویسم.
چرا که به نظرم جدای از تمام شخصیت‌های سیاسی و دینی مطرح ایران، مردم دنیا -از شرق تا غرب- ایران را به دو نفر میشناسند، علی دایی و عباس کیارستمی! البته این تصور شخصی من است. شاید هم خیلی دقیق نباشد...
خیلی مهم است که در اوج صفای کودکی با تلویزیون سیاه و سفید «خانه دوست کجاست» را به دقت دیده باشی و با آن سن کمت به شدت تحت تاثیر این فیلم انسانی قرار گرفته باشی.  خب حق بدهید بخواهم به جبران آن حس خوب -که هنوز در خود دارم- هر چه که به ذهنم برسد را بنویسم.
اما نقطه تلخ ماجرا آنجاست که این مرد متین و رمزآلود با عینکهای همیشه دودی‌اش در خارج از ایران مطرح‌تر است تا داخل ایران. مردی که همیشه به کشورش وفادار بود.
خدایش بیامرزدش.