سکوت، خوشرویی، فروتنی، صداقت، عمل نیک، تفکر، عبرت آموزی، خضوع، یاد مرگ، و کوچک شمردن خویش.
که من فقط آخری را دارم! البته گمان کنم!
.........................................................................................................................................
قضیه از این قراره که دویدگی من گل کرد و دست به یک عمل فوق ناشیانه زدم! اولا وبلاگ جدیدمو که که سرویس دهندش جوان بلاگ بود رو زدم ناکار کردم! وقبل از اون با یه حرکت فوق دویدگی وبلاگمو عوضیدم و رفتم با یه دویده بدتر از بلاگفا دوست شدم! (همش تقصیر دوستان نابابه! باور کنید) الان به فلان خوری افتادم وگفتم بابا غلط کردم! البته بعضی از دوستان برای آشتی مجدد ما با بلاگفا رو زدند که جا داره ازشون تشکر کنم (بخصوص از آقای آخرین اثر که آخرش نفهمیدم اسمش چیه!)
خلاصه کاری کردم که فقط خودمو لعنت کردم. الانم اینو فهمیدم که هیچ جا خونه اولی آدم نمیشه!
حالا نظر بدید!!!
نظراتم فعال می کنم بدون تایید تا دلتون بخواد دویدگیمو تو سرم بکوبید!
..........................................................................................................................................
پی نوشت(بخوانید پفک نمکی!):
با توجه به بعضی نکته های دوستان لازم است موارد ذیل را با شما درمیان بگذارم.
۱. اینکه بلاگفا یک باره بگوید پانصد گیگابایت از اطلاعاتش به یک باره بپرد، کم الکی نیست!! خیلی الکی است! تصور اینکه پس از چند سالی عضویت در بلاگفا (به شرط حیات) یک باره کلیه اطلاعاتم به علت ناشی گری آقای شیرازی حذف گردندغیر قابل تحمل است.
۲. این وبلاگ اولین وبلاگ بنده بود. و آن را در ابتدا آزمایشی ساختم. که ناگهان جوگیر شدم و روز به روز پست هایم را اضافه کردم.
۳. تمایلی نداشتم بعضی از دوستانم مطالبم را بخوانند. و چون آدرس وبلاگم پیش آنها لو رفت اینک همه متوجه شدند که علی وبلاگی دارد و هر بار می آیند پست هایم را می خوانند.
و چند دلیل شخصی دیگر باعث شد که تصمیم گرفتم که وبلاگمان را عوض نماییم. که متاسفانه وبلاگ جدیدمان با شکست مواجه گردید و دوباره به خانه نخست بازگشتیم.
حال شما بگوید! آیا من دویدگی دارم؟!
نسيم
