اصولا فکر کردن کار دشواری است، برای فکر کردن باید مواد اولیه درست دقیق و کامل داشته باشیم. روش درست فکر کردن را هم باید به خوبی بلد باشیم. تا شاید تفکر به نتیجه درستی منجر شود. و البته چه بسا فرد برخلاف تفکر و بر اساس احساسات خود عمل کند. ولی در مقابل دوست داشتن ساده است. لازم است دروازه دل خود را به مهر دیگری باز کنید. اگر شایسته دوست داشتن بود حتما عاشقش خواهید شد.
ولی بعضی اشخاص شایسته دوست داشتن نیستند. بعضیها هم لیاقت دوست داشتن را ندارند. باید از آنها بیزار شد. و در مقابل بعضی ها را باید دوست داشت تا بتوانیم کامل تر شویم. مثلا مادر و یا همسر (دوسدختر که نداریم!)
مهم است بدانیم که یکی از مهمترین وصیت پیامبر به امت خود، دوستداشتن اهل البیت است.
«قل لا اسئلکم علیه اجرا الا المودة فی القربی»
تو فقط آن ها را دوست داشته باش تا جاذبه هدایت تو را احاطه کند و هر کجا و سر هر سفره ای نشسته باشی به سمت مرام اهل البیت کشیده شوی.