از آن دست افرادی نیستم که به نام ایران میبالند و آریایی را اشرف مخلوقات میدانند و خاک ایران را میبوسند و به ۲۵۰۰ سال تاریخ ایران مغرورند و پادشاهان سابق ایران را میپرستند. من ملت ایران را (در همین عصر کنونی و نه در ۲۵۰۰ سال پیش!) با همه خوبی و ضعفهایش دوست دارم و آنها را جزو بهترین ها میدانم و به این ملت افتخار میکنم. و همیشه خدا را شاکرم که فرصت داد در کنار اینچنین مردمان خوبی زندگی کنم. اینها را گفتم که این را بگم؛ مردم ایران یه چیزهایی را میفهمند و یه چیزهایی را نمی فهمند. همه مردم ایران خوب فهمیدند تحریم چیه ولی اصلا نفهمیدند اختلاس چیه؟ خوب فهمیدند بحران های اقتصادی را ولی هیچ کسی نفهمید غول تورم را. مردم ایران حتا جنگ را هم میفهمند ولی خودزنی را اصلا نمیفهمند. یعنی چی دروغ بین مسئولین چیز مرسومی شده؟ مردم حتا علت طرح تحول اقتصادی را هم خیلی خوب فهمیدند ولی اصلا نفهمیدن چطور بعضی مسئول ها از زیر مسئولیتشون شونه خالی میکنند و خطاهاشون را توجیه می کنند و آمار دروغ میدهند. خیلی درد داره مسئولی با اینکه عملکرد ضعیفی داشته باش لبخند بزنه و سرش را مغرورانه بلند کنه و ادعا کنه که واسه کشورش سنگ تموم گذاشته...
+ در پی مطالعه ویژه نامه نوروزی ایران