تقریبا تو صددرصد فیلمهای ایرانی یک صحنه کلیشهای هست که هر وقت میبینم
دوس دارم همین کنترل رو رو سر کارگردان خورد کنم؛ صحنهای که انجام دادنش
در دنیای واقعی برابره با بیادبی و بیشعوری ولی تو فیلمها نمیدونم معنیش
چیه! و اون اینه که دو نفر با هم حرف میزنند در حالی یکی چند قدم جلوتر و
پشتش کرده به اون شخص دیگه. آخ آخ اینقد از این صحنهها بیزارم...
+ یه چی تو مایههای این
شما ببخششون