یک جمعه در میان

بجای آنکه چندین وبلاگ را هر روز بخوانید، کوچه های بغلی ما را یک جمعه درمیان بخوانید.

+ و بالاخره پنجاهمین صفحه مکتوب منتشر شد، به افتخارش کف مرتب!

دیدی بعضیا...

تا حالا به این فکر کردی که ممکنه خدا هم پشت سر ما آدما حرف بزنه؟ در آیه ای خدا یک نگاه عاقل اندر سفیه به بعضی ما آدما میکنه بعد روبه پیامبر میگه: دیدی بعضیا خداشون هوای نفسشونه!؟ (فرقان/آیه ۴۳)

یحتمل پیامبر هم گفته ایییش :دی

+ خدا هم گاهی برای تربیت ما آدما با کنایه حرف میزنه. میخواد بهمون بگه نذار شکمت و شهوتت مسیر زندگیت رو تعیین کنند. بهش میگی چرا فلان گناه رو میکنی؟ میگه به تو چه دلم میخواد! غلط کرد دلت که فقط اینجور کثافت کاری ها رو میخواد. برو عقربه دلت رو درست.

خــدایــا بهش بگو ):

این روزا همش میترسم آخرش خدا هم بیاد صاف بزنه پس کلم و بهم بگه؛ بچه چقد بی جنبه ای تو! شوخی کردم بات ...

.

.

.

.

اونوخت من اینجوری میشم:

علی، آشنای کوچک در مقابل باشو غريبه بزرگ

داشتن کار خوب؛ رحمتی است. همکارانت همفکر و هم عقیده ات باشند هم دیگر محشر است. ولی خدا نکند کوچکترینشان باشی. نمیدانم چگونه شد که قرار شد همه را به ناهار دعوت کنم. از آنجایی که دفتر هفته نامه نزدیک لشکر آباد است به فلافل فروشی لشکر آباد که بهترین فلافل های اهواز در آنجا هستند میروم. میروم و یکبار دیگر میبینم باشو غریبه بزرگ را که کارش از فروش سیگار گذشته و جگر فروشی راه انداخته. همچنان که او را میبینم به حال هفته نامه خودمان میخندم که این باشو همشهری ماست و او را ندیدیم ولی کامران از تهران او را دید و نشان دیگران داد. حقیقتا بعضی انسان ها چقدر نازنین اند.

+ ما خوزستانی ها علاقه خاصی به فلافل داریم؛ ارزون هم که هست یقینا بهترین گزینه برای جیب کم و بیش خالی من بود:دی

www.najafzadeh.ir/weblog/archives/post_143.php

دارد بساط شور حسین برچیده میشود...

اصولا فکر کردن کار دشواری است، برای فکر کردن باید مواد اولیه درست دقیق و کامل داشته باشیم. روش درست فکر کردن را هم باید به خوبی بلد باشیم. تا شاید تفکر به نتیجه درستی منجر شود. و البته چه بسا فرد برخلاف تفکر و بر اساس احساسات خود عمل کند. ولی در مقابل دوست داشتن ساده است. لازم است دروازه دل خود را به مهر دیگری باز کنید. اگر شایسته دوست داشتن بود حتما عاشقش خواهید شد.
ولی بعضی اشخاص شایسته دوست داشتن نیستند. بعضیها هم لیاقت دوست داشتن را ندارند. باید از آنها بیزار شد. و در مقابل بعضی ها را باید دوست داشت تا بتوانیم کامل تر شویم. مثلا مادر و یا همسر (دوسدختر که نداریم!)

مهم است بدانیم که یکی از مهمترین وصیت پیامبر به امت خود، دوستداشتن اهل البیت است.

«قل لا اسئلکم علیه اجرا الا المودة فی القربی»

تو فقط آن ها را دوست داشته باش تا جاذبه هدایت تو را احاطه کند و هر کجا و سر هر سفره ای نشسته باشی به سمت مرام اهل البیت کشیده شوی.

اعتراضات مدرن!

فی السابق این را نوشته بودیم: بنیادگرایی
اکنون شد این؛

دیگر قلم نمی تواند گره ای از گره های بشر باز کند.
برای من یک لیتر بنزین و یک کبریت بیاورید.
تا با کلاشینکف به میان مردم نروم!
و گر نه تصاویر برهنه خود را در اینترنت منتشر میکنم!؟

+ گفتنش شرم آور است. چقدر بی نجابتی میخواهد برهنگی نمیدانم! احساس من این است که روزی دلش تنگ خواهد شد برای آن نگاه پاکی که به او داشتیم و او را هنرمند میدانستیم. یقین دارم روزی از اینکه خود را همطراز فاحشه های غربی کرده پشیمان میشود. ما او را بالاتر از این حرف ها میدانستیم. گلشیفته در این عملیات انتحاری... حیف شد/.

عنوان هم نداریم حتی!

   یک ایرادی گرفتیم از فیلم فرهادی؟ یک حسنش را هم بگویم بد نیست؛ تمام شخصیت های فیلم جدایی ها واقعی و رفتار تمامی آن ها کاملا طبیعی و قابل لمس بود. این را گفتم که بگویم دقت کردید که تمام شخصیت های سریال شیدایی خل و چل بودند؟ نه به قرعان جدی میگم! به عبارتی طرز صحبت کردن و رفتار همه آنها (از کوچیکشون تا پیرمردشون!) غیر طبیعی و شبیه دیوانه ها بود!
   این سیروس مقدم هم با آن طرز فیلم ساختنش یعنی در مغزمان با میخ حک کرد که خشت اول چون نهد معمار کج/تا خود ثریا می رود دیوار کج (یعنی خود خودش ها)! ولی نمیدانم فیلمبردار این فیلم به روح اعتقاد دارد یا نه!