اقتصادی × سیاسی

دو قشر اصرار و تاکید عجیبی داشتند که بگند این گرونی‌ها و این سقوط ریال ریشه در تحریم‌ها داره؛ قشر اول دولتمردان و طرفداران دولت بودند و قشر دوم سیاستمداران غربی و رسانه‌های اونها. ولی در ادامه بعضی از بزرگان نظام از جمله خود رهبر و در مقابل بعضی از شخصیت‌های آمریکا از جمله هیلاری کلینتون موضع جدی گرفتند و گفتند که نه! علت اصلی این وضعیت اقتصادی تحریم نبوده و ضعف از بعضی بی‌تدبیری‌های خود دولتِ.
   حالا کار نداریم هدف هر کدوم از اینها از این تاکید چی بوده (کسی میتونه حدس بزنه چی بوده؟) و کار نداریم که مردم چرا در مقابل این وضعیت اقتصادی سکوت کردند(و واقعا چرا!؟) و حتی کار نداریم که کدوم یک از این اظهار نظرهای واقعی‌اند و کدوم یک سیاسی، فقط اومدم اینو بگم که...

+ یادم رفت میخواستم چی بگم |-:

تحریم

تحریم کردن سابق بر این شوخی بردار نبود. اینکه یه نفر بخاطر مصالح شخصی و قبیله‌ای مثلا دیدن فیلم شور شیرین را تحریم کنه بیشتر به طنز شبیه تا یک تحریم واقعی. تحریم براساس دین بیشتر توجیه پذیره.
   در سال ۱۳۰۷ وقتی که قرار شد امتیاز تنباکو به بریتانیا واگذار بشه ایران با یک تهدید جدی اقتصادی و فرهنگی روبرو شد. در همون ابتدا حدود دویست هزار انگلیسی وارد ایران شدند. و هنگام ورودشون هزاران مراکز فساد وارد ایران شد. و بالاتر از این احتمال زیادی هم می‌رفت که ایران به طور کامل مستعمره بریتانیا بشه. که بلافاصله با تحریم تنباکو توسط مراجع تقلید مواجه شدند. و این تحریم سرآغاز جنبشی شد که تمام برنامه‌های غلط حکومت رو بهم ریخت. و نهضتی رو راه انداخت که عاقبت به نهضت مشروطه‌خواهی منتهی شد.

+ به نظرتون اگر شرایطی پیش بیاد که دوباره مراجع تقلید قلیان و تنباکو را تحریم کنند آیا یک جنبش عمومی ایجاد میشه؟